تامین خواسته و شرایط آن

تامین خواسته و شرایط آن

تامین خواسته یکی از ابزارهای حقوقی است که به طلبکاران این امکان را می‌دهد تا در صورت عدم پرداخت بدهی از سوی بدهکار، از طریق دادگاه اموال بدهکار را توقیف کنند و از انتقال آن‌ها جلوگیری کنند. این ابزار به خصوص در مواردی که بدهکار توانایی پرداخت بدهی را ندارد و یا احتمال فرار از پرداخت وجود دارد، به کار می‌رود.

جزئیات بیشتر درباره تأمین خواسته:

1. مفاهیم و اهداف:
   • تأمین خواسته: تدبیر احتیاطی برای حفظ مال و جلوگیری از انتقال آن تا پایان دادرسی و رسیدگی به شکایت.
   • مفاهیم لغوی: تأمین در لغت به معنی ایمن کردن و حفظ امنیت است.
2. شرایط درخواست تأمین خواسته:
   • وجود طلب قطعی و معین: باید ثابت شود که طلب وجود دارد و مبلغ آن مشخص است.
   • احتمال انتقال یا مخفی کردن اموال: اگر احتمال برود که بدهکار اموال خود را منتقل یا مخفی کند، تأمین خواسته قابل درخواست است.
3. روند درخواست:
   • دادخواست: طلبکار باید دادخواست تأمین خواسته را به دادگاه ارائه دهد.
   • تأمین خواسته: پس از بررسی دادگاه و پذیرش دادخواست، دادگاه تصمیم به توقیف اموال یا جلوگیری از انتقال آن‌ها می‌گیرد.
4. اجرای تأمین خواسته:
   • حفظ اموال: اموال توقیف شده به حالت اولیه باقی می‌مانند و از نقل و انتقال آن‌ها جلوگیری می‌شود.
   • مسئولیت‌های دادگاه: دادگاه نظارت بر حفظ اموال و اجرای دستورات مربوط به تأمین خواسته را بر عهده دارد.

تأمین خواسته به عنوان یک ابزار قانونی به طلبکاران این امکان را می‌دهد تا در روند دادرسی مطمئن باشند که اموال بدهکار حفظ و از انتقال آن‌ها جلوگیری می‌شود تا در نهایت بتوانند طلب خود را وصول کنند.

شرایط صدور قرار تامین خواسته کدامند؟!

برای صدور قرار تأمین خواسته طبق قوانین حقوقی، به ویژه بر اساس ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی، شرایط زیر باید رعایت شود:

1. درخواست خواهان:
   • صدور قرار تأمین خواسته به درخواست خواهان یا وکیل قانونی وی انجام می‌شود. درخواست باید به دادگاه ارائه شود و دادگاه نمی‌تواند بدون درخواست طرفین رسیدگی نماید.
2. تقدیم دادخواست:
   • خواهان می‌تواند درخواست تأمین خواسته را قبل از تقدیم دادخواست اصلی، ضمن دادخواست اصلی، یا در جریان دادرسی تا زمان صدور حکم قطعی، به دادگاه تقدیم کند.
3. احراز شرایط قانونی:
   • وجود سند رسمی: اگر شکایت مستند به سند رسمی باشد، دادگاه موظف است در صورت احراز شرایط قانونی، بدون اخذ تأمین از خواهان، نسبت به صدور قرار تأمین خواسته اقدام کند.
4. احتمال انتقال اموال:
   • دادگاه باید بر اساس شواهد و مدارک موجود بررسی کند که آیا احتمال انتقال یا مخفی کردن اموال وجود دارد یا خیر.
5. ثبت دادخواست:
   • دادخواست تأمین خواسته باید به درستی و به صورت قانونی ثبت و ارائه شود تا دادگاه بتواند نسبت به آن رسیدگی کند.

در نتیجه، درخواست تأمین خواسته باید مستند به دلایل کافی و مدارک معتبر باشد و دادگاه موظف است بر اساس شرایط قانونی و مدارک ارائه شده، اقدام لازم را انجام دهد.

در مورد صدور قرار تأمین خواسته و شرایط مرتبط با آن، موارد زیر به‌ویژه در ارتباط با ماده ۹۵۲ قانون آیین دادرسی مدنی و ماده ۲۹۲ قانون تجارت حائز اهمیت است:

۱. تأمین خواسته در معرض تضییع یا تفریط:

• تعریف تفریط: تفریط به معنای ترک عملی است که برای حفظ مال غیر ضروری و لازم است. طبق ماده ۹۵۲ قانون آیین دادرسی مدنی، اگر مال در معرض تضییع یا تفریط قرار گیرد، امکان درخواست تأمین خواسته وجود دارد.

۲. اسناد تجاری و تأمین خواسته:

• اسناد تجاری واخواست شده: طبق ماده ۲۹۲ قانون تجارت، در صورتی که برات، سفته یا چک واخواست شده باشد، دادگاه موظف است به درخواست دارنده سند، معادل وجه سند را از اموال مدعی علیه توقیف کند.

۳. شرایط صدور قرار تأمین خواسته:

• قطعیت و دقت خواسته: خواسته باید مشخص، قطعی و قابل مطالبه باشد. به عبارت دیگر، باید حق مورد ادعا به‌وضوح مشخص و قابل ارزیابی باشد و به وقوع حادثه‌ای در آینده وابسته نباشد.
• میزان و مقدار خواسته: میزان خواسته باید معلوم و عیناً مشخص باشد. باید مالی باشد که به‌راحتی قابل ارزیابی به پول باشد.
• درخواست از سوی خواهان یا نماینده قانونی: درخواست تأمین خواسته باید از سوی خواهان یا نماینده قانونی او ارائه شود و درخواست‌کننده باید دارای نفع، سمت و اهلیت قانونی باشد.

۴. قابلیت اعتراض و تجدید نظر:

• قابلیت اعتراض: قرار تأمین خواسته قابل تجدید نظر نیست، اما می‌توان به آن در همان دادگاه اعتراض کرد.

با رعایت این شرایط، می‌توان به‌طور مؤثر درخواست تأمین خواسته را ارائه داد و از حفظ و نگهداری اموال تا رسیدگی به اصل دعوا اطمینان حاصل کرد.