تحویل مبیع و دادخواست آن
طبق قرارداد خرید و فروش، کالای مورد معامله یا فروش باید توسط فروشنده به خریدار تحویل داده شود. در برخی از قراردادها یا به اصطلاح مبایعه نامه ها، فروشندگان به دلایلی از تحویل کالا خودداری می کنند. مبیع همان چیزی است که در هنگام خرید و فروش منتقل میشود که در عقد بیع است. در مواردی که فروشنده به دلایل مختلف از تحویل کالا خودداری می کند، درخواست تحویل فروشنده بهترین راه حل برای خریدار است که از این طریق به حقوق خود می رسد.
مراحل درخواست تحویل فروشنده:
اول اظهارات خریدار است که در آن تعهدی وجود دارد که کالا را در مدت زمان معینی، مثلاً از یک هفته تا ده روز، تحویل دهد. این اظهارنامه برای فروشنده ارسال می شود که باید تاریخ و روز و همچنین محل تحویل فروشنده را مشخص کند.
در صورتی که مدت مقرر گذشته باشد و فروشنده به تعهد خود عمل نکرده و خریدار پاسخی دریافت نکرده باشد، می تواند مطابق قرارداد منعقده، دادخواست تحویل فروشنده شامل ودیعه مقرر و خسارت در نظر گرفته شده را در مراجع ذیصلاح قضایی بخواهد.
نحوه انتقال فروشنده
در صورتی که پس از انعقاد بیع، مال مورد معامله در دسترس فروشنده نباشد و یا از لحظه انعقاد بیع نتوان آن را به خریدار تحویل داد، بیع باطل است. بنابراین خریدار می تواند قیمت پرداخت شده برای این معامله را به فروشنده مسترد کند.
اما اگر مال مورد معامله در زمان عقد بیع قابل تسلیم بوده و پس از انعقاد قرارداد فرصت تحویل مال از بین رفته و یا معلوم شود که فروشنده آن را تلف یا از بین برده است. هر شخص دیگری و لذا در این صورت شخص مذکور ضامن مصداق یا کل ارزش مال غیر منقول است. در این صورت فرد باید معادل مالی معامله را به خریدار تحویل دهد. در صورت عدم وجود ملک مشابه، خریدار باید خسارت وارده را به قیمت فعلی پرداخت کند. به این ترتیب هزینه معامله یا هزینه آن باید به خریدار منتقل شود.
قانون در مورد فروشنده چه می گوید؟
فروشنده باید دارای ویژگی های خاصی باشد که طبق قانون مدنی کشور عزیزمان بتوانیم مقررات قانونی مربوطه را به موارد زیر تقسیم کنیم:
نوع، اندازه، توضیحات کالا، معمولاً اندازه، وزن یا مساحت کالا یا تعداد یا کمیت آن باید انتخاب شود.
اگر مقدار معینی از کالا طبق وضعیت فروخته شود، حتی اگر حساب کالا تکمیل نشده باشد، فروش انجام می شود.
در صورتی که برای تحویل کالا قیمتی تعیین نشده باشد و یا در قرارداد بیع شرط ذکر نشده باشد، بیع همچنان قطعی است و قیمت فعلی در نظر گرفته می شود. مگر در مواردی که عرف بازرگانی یا عرف محلی در معاملات بازرگانی حالت عادی محسوب شود، هر چند در قرارداد تجاری ذکر نشده باشد.
عقد مکره معتبر نیست، قرارداد خرید و فروش باید با توافق طرفین باشد.
فروش کالایی که سود معقولی نداشته باشد یا فروش آن شرعاً ممنوع باشد یا فروشنده نتواند آن را واگذار کند باطل است.
طبق قانون، فروش مال وقف صحیح نیست، مگر در مواردی که موجب از بین رفتن مال وقف شود.
مال مورد معامله می تواند مشاعی یا به طور مفروض باشد یا کلی فی ذمه باشد یا مقدار معینی از شی
در صورتی که بیع کلی باشد و برای چند نفر باشد، در صورت ذکر ماهیت، وصف و مقدار بیع، بیع صحیح است.
از نظر عرف هر چیزی که موضوع بیع باشد یا جزء آن باشد یا دلیل و مدرکی دال بر ورود آن به بیع باشد بیع محسوب می شود و متعلق به مشتری است.