حقوق زنان در قوانین توسعه ایران بهطور ویژه در برنامههای توسعهای کشور مورد توجه قرار گرفته است. این برنامهها نقش مهمی در تعیین جهتگیریها و سیاستگذاریها دارند و هدف آنها ارتقای وضعیت زنان در جامعه و فراهم کردن فرصتهای برابر برای آنان است. در این چارچوب، برنامههای توسعه مختلف که طی سالها تصویب شدهاند، به مسائل زنان و حقوق آنان پرداخته و بهویژه به وظایف دولت در این زمینه توجه کردهاند.
حقوق زنان در قوانین توسعه ایران
- برنامه چهارم توسعه (۱۳۸۴-۱۳۸۹)
برنامه چهارم توسعه بهعنوان نخستین برنامه درازمدت ۲۰ ساله، توجه ویژهای به حقوق زنان داشته است. این برنامه بهویژه بر تقویت نقش زنان در جامعه و ایجاد تعادل میان وظایف خانوادگی و مشارکت اجتماعی آنان تأکید دارد.
مواد مهم این برنامه برای زنان عبارتند از:- ماده ۳۰: به بهبود وضعیت زنان از طریق اصلاح ساختارهای حقوقی و اجتماعی اشاره دارد.
- ماده ۱۰۱ و ۱۰۲: وظایف دولت در ارتقای سطح آموزش، بهداشت و مشارکت اجتماعی زنان را تبیین میکنند.
- ماده ۱۱۱: بر ایجاد شرایط برابر برای زنان در دسترسی به فرصتهای شغلی و اجتماعی تأکید دارد.
- برنامه ششم توسعه (۱۳۹۶-۱۴۰۰)
در این برنامه، به مسائل زنان بهطور ویژه پرداخته شده و تلاش شده است تا کمبودهای قانونی و اجرایی رفع شود. بخشهایی مانند «سلامت و حمایت از زنان سرپرست خانوار» در این برنامه پیشبینی شده است.
این برنامه تلاش میکند تا شرایط مناسبی برای ارتقای وضعیت زنان فراهم کند و بر تدوین قوانینی تأکید دارد که به رشد وضعیت زنان در ابعاد مختلف کمک کنند. - برنامه هفتم توسعه (۱۴۰۲-۱۴۰۶)
برنامه هفتم توسعه، مصوب سال ۱۴۰۲، بهطور ویژه به مسائل زنان، خانواده و جمعیت پرداخته است. این برنامه فصل مستقلی با عنوان «زن، خانواده و جمعیت» دارد که وظایف دولت و سایر نهادها در حوزه زنان را تعیین میکند.
هدف این برنامه تقویت نقش زنان در خانواده و جامعه، افزایش دسترسی به فرصتهای شغلی و آموزشی، و حمایتهای قانونی و مالی از زنان سرپرست خانوار است.
این قوانین و برنامهها بهطور کل سعی دارند تا با ارائه سیاستها و برنامههای عملیاتی، بهبود وضعیت زنان در جامعه ایران را تسریع کنند و فرصتهای برابر برای آنان در زمینههای مختلف فراهم آورند.