وکیل پایه یک دادگستری در گلبهار
وکیل پایه یک دادگستری نقش بسیار مهمی در ارائه خدمات حقوقی به افراد و جامعه دارد و این توصیفات نشان می‌دهد که وکیل باید دارای مهارت‌های زیادی باشد و باید از ترکیبی از ویژگی‌ها و اخلاقیات حرفه‌ای برخوردار باشد:
- عالم بودن و اظهار فضل ننمودن: وکیل باید دارای دانش و تخصص لازم در زمینه حقوق باشد و در عین حال ادعای بی‌مورد به فضل و تفاوت خود از دیگران نکند.
- فروتن بودن و خود را بی‌مقدار نسازدن: وکیل باید از بزرگنمایی خودداری کرده و از فروتنی و احترام به دیگران بهره‌مند باشد.
- خوش بیان بودن و تملق نکردن: وکیل باید بتواند نظرات و دفاع خود را به شیوه‌ای متناسب و با احترام ابراز کند، بدون اینکه به تملق و رفتار منفی روی آورد.
- حفظ حرمت ولی عدم خواری: وکیل باید بتواند حرمت و احترام موکل را در دادگاه حفظ کند، اما بدون اینکه در خواری و ناراحت‌کنندگی فرد دیگر افتاده و سعی کند مسائل را با احترام حل کند.
- شجاعت و میانه‌روی: وکیل باید شجاع و قوی باشد، اما بدون اینکه به گستاخی و اهانت به دیگران روی آورد.
- مسئولیت‌پذیری و معتدل بودن: وکیل باید به وظایف و مسئولیت‌های خود در قبال موکلین احترام گذاشته و با دقت و معتدلیت عمل کند.
- دفاع متعدی و احترام به دیگران: وکیل باید به موکل خود در مقابل تجاوزات و اعمال ناپسند دیگران دفاع کند، اما بدون اینکه به اهانت و توهین به دیگران روی آورد.
- مقاومت در برابر ناپسندی‌ها و عدم خودخواهی: وکیل باید در برابر موقعیت‌های ناپسند و فشارهای احتمالی مقاومت نشان دهد، اما بدون اینکه به غرور و خودخواهی روی آورد.
این توصیفات نشان می‌دهد که وکیل پایه یک دادگستری نه تنها نیازمند دانش و تخصص حقوقی است بلکه باید از اخلاقیات حرفه‌ای و اصول انسانی نیز بهره‌مند باشد تا بتواند به بهترین نحو ممکن به موکلین خود خدمت کند.
وکیل دادگستری برای انجام خدمات حقوقی خود مزد دریافت می‌کند، اما این مزد باید متناسب با خدمات ارائه شده و ارزش کار وی باشد و نه به صورت مزدوری یا به‌صورت بی‌اصولانه. وکیل باید تلاش کند و به دنبال ارائه خدمات با کیفیت و انجام کارهای مفید باشد، نه به دنبال کسب سود بیش از حد. وکیل دادگستری برای بهبود شرایط خود و توسعه دانش و تجربه خود حق دارد، اما نه به صورت عجله‌ای و در زمان کوتاه و محدود. وی باید در برابر متجاوزان و تجاوزات به حقوق موکلین خود ستیز کند، اما بدون اینکه به خشونت و انتقام‌جویی روی آورده و خوی ستیزه‌جویی بر او غلبه کند. این اصول نشان می‌دهند که وکیل دادگستری باید به‌صورت حرفه‌ای و با اخلاقیات معتبر از حقوق موکلین خود دفاع کند و در عین حال برای بهبود شرایط خود و توسعه کاری خود تلاش کند.
وکیل در حرفه‌ی خود با توجه به قانون عمل می‌کند و از آن استفاده می‌کند، اما به خشونت و ستیزه‌جویی نیز مبتلا نمی‌شود. وکیل دادگستری از طریق عقل و منطق امور را ارزیابی کرده و به زبان منطقی و معقولیت صحبت می‌کند، اما همچنین عواطف و زبان لطف را نیز در دفاع از موکلین خود در نظر می‌گیرد. وکیل در مقام دعوی و دفاع به جدیت و صداقت، مرد قانون است، اما در مقام مراودت و دوستی، از حقوق خود گذر می‌کند و از اختلافات حرفه‌ای فراتر می‌رود. کلیدی‌ترین نکته این است که وکیل دادگستری باید همواره توانایی انعطاف و تطبیق با موقعیت‌های مختلف را داشته باشد و هیچ‌گاه در انجام وظایف خود از جدیت و حرمت سری زیادی به خرج ندهد، ولی در عین حال، از ملايمت و احترام به دیگران کم نکند. وکیل باید نه مغرور و نه خود را خوار کند، بلکه باید متعادل و جامع صفات مختلف باشد و همیشه به معیار اندازه در رفتار و اظهار نظرهای خود توجه کند.