پرداخت اجرت یا مزد حضانت
در بسیاری از قوانین مدنی در سراسر جهان، حضانت فرزندان به عنوان یک حق و تکلیف والدین تعریف می‌شود. این حق و تکلیف به معنای نگهداری و مراقبت از کودکان زیر سن بلوغ است.
به عنوان والدین، هیچ یک از آنها نمی‌توانند از حضانت فرزند خود خالی شوند یا از این حق منصرف شوند، مگر اینکه مراجع مختصری تصمیم بگیرند که حضانت را به شخص دیگری، مانند نیروی قضائی یا یکی از والدین دیگر (در مواردی که والدین مجزا هستند)، منتقل کنند. این تصمیمات باید بر اساس مصلحت و بهره‌های بهتر کودکان اتخاذ شوند و معمولاً توسط دادگاه‌ها تصویب می‌شوند.
اهمیت حضانت از نظر حقوقی و اجتماعی بسیار بزرگ است و معمولاً با توجه به منافع کودکان تعیین می‌شود تا آنها در شرایط بهتری بزرگ شوند و بهره‌های روانی و جسمی آنها تضمین شود.
اجرت یا مزد حضانت
ماده 1168 و ماده 1172 از قانون مدنی در اکثر سیستم‌های حقوقی تأکید می‌کنند که حضانت و نگهداری از فرزندان تکلیف و وظیفه والدین است و اجرتی ندارد. این به معنای این است که والدین نباید به عنوان پاداش مالی برای نگهداری از فرزندان خود انتظار داشته باشند و حضانت به صورت مجانی و معنوی انجام می‌شود. این مفهوم به عنوان “حضانت مجانی” شناخته می‌شود.
بنا به ماده 1172، هیچ یک از والدین نمی‌توانند از نگهداری از فرزند خود امتناع کنند. اگر یکی از والدین امتناع کند، حاکم (دادگاه) می‌تواند نگهداری فرزند را به دیگری از والدین یا به شخص دیگری که به نظر منافع کودک مناسبتر باشد الزام کند. این نیز تأکید بر حقوق کودک و منافع او دارد و به والدین یادآوری می‌کند که باید به تکلیف حضانت خود عمل کنند.
موارد الزامی پرداخت اجرت حضانت
ادر کودک محول شده باشد، پرداخت اجرت حضانت ممکن است طبق قوانین مربوطه و توافق‌های میان طرفین الزامی باشد.
بنا به ماده 1172 قانون مدنی که ذکر کردید، اگر پدر یا مادر امتناع کنند و حاکم (دادگاه) نگهداری کودک را به شخص دیگری الزام کند، در این صورت، هزینه‌های نگهداری و حضانت در ابتدا به عهده پدر قرار می‌گیرد. اگر پدر فوت کرده باشد، سپس مادر مسئول پرداخت هزینه‌های نگهداری می‌شود.
اگر قیم یا شخص دیگری حضانت کودک را به عهده گرفته باشد و توافقی برای دریافت اجرت حضانت وجود داشته باشد، در این صورت حق دریافت اجرت حضانت وجود دارد و این ممکن است بر اساس توافقات میان طرفین تعیین شود.